Wat doet een vrouw van middelbare leeftijd in haar eentje in een hotel in Zuid-Spanje? Wil ze een nieuwe wending geven aan haar carrière of bezint ze zich over haar rol in het gezin en in de vriendenkring? In Herman Kochs vijfde roman Denken aan Bruce Kennedy volgen we Miriam Wenger, vrouw van de Nederlandse regisseur Bernhard Wenger, die na een zoveelste midlifecrisis in samenspraak met haar man zich herbront in Sanlúcar. Miriam heeft genoeg van haar woonplaats Amsterdam waar iedereen als kunstenaar door het leven probeert te gaan. Het familieleven wordt er gebanaliseerd en opgeofferd voor een onstabiele vriendenkring waar alleen mensen met interessante beroepen hoge ogen gooien. Miriams man is zo iemand. Ingenomen door zijn eigen filmcarrière, die eigenlijk nog steeds niet van de grond is gekomen, spendeert hij zo weinig mogelijk tijd met zijn twee kinderen en zijn vrouw. Om Bernhard te laten aanvoelen dat ze zijn passie voor films maar weinig kan appreciëren, beslist Miriam om haar verblijf in Spanje te verlengen, zodat ze de première van de nieuwe film van haar man en het daarbijhorende slaapverwekkende protocol mist.

Komisch is dat Miriam nog maar net het filmwereldje achter zich gelaten heeft in Nederland of ze botst in Spanje op de wereldberoemde Amerikaanse filmster Bruce Kennedy. In tegenstelling tot haar man heeft Bruce het wel gemaakt in zijn leven. De keerzijde van de medaille is dat Bruce kampt met een mogelijk alcoholprobleem. Desondanks voelt Miriam zich onweerstaanbaar tot hem aangetrokken. Verblind door de liefde zakt ze af naar het haventje van Chipiona, waar Bruce aan het werk is op de filmset aan het strand. De teleurstelling is echter groot wanneer Miriam vaststelt dat Bruce deelneemt aan een sciencefictionfilm: "Het was misschien wel het laatste wat zij had verwacht -- het laatste waarop zij had gehoopt. Want dat was wel wat zij voelde in die paar seconden waarin zij alles van de filmset in zich opnam [...] Een diep bedroefd gevoel over het feit dat Bruce Kennedy [...], naar alle waarschijnlijkheid op ditzelfde ogenblik in een van deze astronautenpakken verborgen zat". Niettegenstaande hun verschillende filmsmaken belichaamt Bruce voor Miriam het echte leven. De vraag blijft voor Miriam of ze Bruce verleidt om een mooi verhaal te hebben voor haar vriendinnen thuis of dat ze hierdoor ontsnapt uit haar kleurloze leventje in Amsterdam.

Vergis je niet. Denken aan Bruce Kennedy is niet zomaar een liefdesverhaaltje over twee mensen die op zoek gaan naar een brandend avontuur op een andere bodem. Het is vooral een roman waarin het slappe Nederlandse subsidiesysteem voor de filmindustrie aan de kaak wordt gesteld. Voor wie van een goede mix van humor, spanning, symboliek en erotiek houdt, is Denken aan Bruce Kennedy een echte aanrader. [Nicolas Verscheure] Verberg tekst

Spelen de romans van Koch zich vaak af in ‘gewone’ milieus, deze roman situeert hij in het moderne artiestenmilieu. Miriam, een jaar of veertig en met twee kinderen, is getrouwd met een bijna ‘volmaakte’ idealistische filmregisseur, die dus altijd geldgebrek heeft. Ze weet zich omringd door een paar op haar echtelijk geluk jaloerse vriendinnen, door zogenaamde vrienden met kunstenaarsidealen, terwijl ze zich steeds meer een buitenstaander gaat voelen. Voldoende voorwaarden om een fikse midlifecrisis te ontwikkelen. Ze vlucht van huis naar een zonnig Spaans oord, ontmoet een beroemde filmster, gaat vreemd of denkt er aan, maar komt uiteindelijk gelouterd op het honk terug. De roman heeft alles in zich van een zedenschets. Koch grossiert in treffende observaties, fileert scherp maar met mededogen de zwakke kanten van zijn personages en heeft geen goed woord over voor het subsidiesysteem in de filmindustrie. Het verhaal zit vol verrassende wendingen, en is heel ironisch over de poses in het kunstenaarsmilieu en de clichébeelden waar de personages mee rondlopen. Meeslepend geschreven. Paperback; kleine druk. Verberg tekst